Rechters zijn een soort senatoren: met een kartelkaart van een politieke partij op zak lekker bijbeunen in de éminence grise economie.

Rechters die bijbeunen in het schabbel- en babbelcircuit, ontduiken vaak de verplichting om die klussen op te geven in het Nevenfunctieregister. Dat ontdekte de man die dik twintig jaar geleden al opschreef dat rechters soms ook maar gewone mensen zijn die door relaties, geldzucht en andere aardse verleidingen gecorrumpeerd worden in hun functioneren. Timing wel hoor, deze onthulling, want het vertrouwen in de rechtsstaat is al flink tanende. Dat zie je in de cijfers (SCP vorige week nog: slechts 46% vertrouwt op de rechtspraak), maar vooral in de praktijk: het Openbaar Ministerie is een groot gecorrumpeerd rondneukcircus, waar ambtenaren van Justitie op gezag van een regeringspartij kunnen bepalen welke oppositieleden ze dienen te vervolgen, en rechters vervolgens doodleuk weigeren om die schijnvertoning stop te zetten. En nu blijken rechters ook nog eens, of beter gezegd: nog steeds illegale bijbaantjes te bezetten, wat er volgens eerder onderzoek toe kan leiden dat rechterlijke uitspraken pure vriendjespolitiek worden. Voor een sector die over de fouten en misstappen van andere mensen moet oordelen, mag die blinddoek voor de spiegel wel ff af voor een stukje zelfreflectie.